برآورد انتشار دی اکسیدکربن با استفاده از تخمین تابع تقاضای انرژی و حمل ونقل خانوارهای شهری

امروزه انرژی به عنوان موتور محرک توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع، جایگاه ویژه ای یافته است. اما فرآیند تولید تا مصرف انرژی به ویژه منابع فسیلی، منجر به اثرات منفی بر محیط زیست از طریق ایجاد انواع آلاینده ها و گازهای گلخانه ای گردیده است. لذا در این مطالعه سعی شده است با بررسی رابطه بین میزان آلودگی ناشی از مصرف انرژی و متغیرهای مهم اقتصادی از قبیل درآمد و بعد خانوار در اتخاذ یک سیاست مناسب جهت کاهش آلودگی ناشی از مصرف حامل های انرژی و تقاضای حمل ونقل سیاستگذاران را یاری نماید. برای این منظور ابتدا توابع تقاضای حامل های انرژی (شامل برق و گاز طبیعی) و حمل ونقل (مصرف سالانه بنزین برای خانوارهایی که خودروی شخصی دارند) با استفاده از روش داده های ادغام شده و روش هکمن دو مرحله ای تخمین زده شده است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز نیز از داده های هزینه-درآمد 13911 خانوار شهری در سال 1388 استفاده شده است. بعد از تخمین توابع تقاضای حامل های انرژی و حمل ونقل، ضرایب انتشار آلودگی ناشی از مصرف برق، گاز و بنزین برآورد شده و در نهایت میزان انتشار دی اکسیدکربن ناشی از مصرف این حامل های انرژی و رابطه بین میزان انتشار آلودگی و متغیرهای توابع تقاضا از جمله درآمد به دست آمده است. نتایج حاصل از تخمین توابع تقاضای حامل های مختلف انرژی (برق، گاز و بنزین) نشان می دهند که درآمد رابطه مثبت و معنی داری با مصرف هر یک از حامل های انرژی دارد. با توجه به نتایج، بیشترین میزان انتشار دی اکسیدکربن مربوط به برق بوده و کمترین آن مربوط به بنزین می باشد. همچنین نتایج حاصل از برآورد انتشار دی اکسیدکربن ایجاد شده توسط مصرف حامل های مختلف انرژی استان های کشور نشان می دهد بیشترین میزان انتشار co2 مربوط به استان تهران بوده و کمترین آن مربوط به سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خراسان شمالی و ایلام است.